RSS
Við erum að reyna að bjarga okkur öllum, og líka okkur gömlu svindlurunum. 
Notum aðferðirnar hans Mandela og klárum kennslu leikritið, heilmyndina öllum til sóma og látum Karlinn með skeggið um dóminn.
Nick Hanauer - TED Talk TRANSCRIPT
Ég er kapítalisti. Og eftir 30 ára feril í kapítalisma sem spannar þrjá tugi fyrirtækja og skilar tugum milljarða dollara í markaðsvirði, ég er ekki bara í efsta einu prósentinu, ég er í efstu .01 prósentinu af öllum tekjum.
Í dag er ég kominn til að deila leyndarmálum velgengni okkar, vegna þess að ríkir kapítalistar eins og ég hafa aldrei verið ríkari.
Svo spurningin er, hvernig gerum við það? Hvernig tekst okkur að ná í sívaxandi hlut af efnahagsbökunni á hverju ári?
Er það að ríkt fólk er gáfaðra en við vorum fyrir 30 árum? Leggjum við harðar að okkur en við gerðum einu sinni? Erum við hærri, myndarlegri?
Nei, því miður. Þetta snýst allt um eitt: hagfræði.
Því hér er óhreina leyndarmálið. Sú var tíðin að hagfræðistéttin starfaði í þágu almennings. En á nýfrjálshyggjutímanum, í dag, vinna þeir aðeins fyrir stórfyrirtæki og milljarðamæringa, og það er að skapa smá vandamál.
Við gætum valið að setja efnahagsstefnu sem hækkar skatta á hin ríku, stjórnar valdamiklum fyrirtækjum eða hækkar laun verkafólks. Við höfum gert það áður.
En hagfræðingar nýfrjálshyggjunnar myndu vara við því að öll þessi stefna væri hræðileg mistök, því hækkun skatta drepur alltaf hagvöxt og hvers konar regluverk stjórnvalda er óhagkvæmt og hækkun launa drepur alltaf störf.
Jæja, sem afleiðing af þeirri hugsun, á síðustu 30 árum, í Bandaríkjunum einum, hefur efsta eitt prósentið orðið 21 billjón dollara ríkara á meðan neðstu 50% hafa orðið 900 milljörðum dollara fátækari, mynstur vaxandi ójöfnuðar sem hefur að mestu endurtekið sig um allan heim.
Og samt, þegar millistéttarfjölskyldur berjast við að komast af á launum sem ekki hafa haggast í um það bil 40 ár, halda hagfræðingar nýfrjálshyggjunnar áfram að vara við því að einu skynsamlegu viðbrögðin við sársaukafullri röskun aðhalds og alþjóðavæðingar séu enn meira aðhald og hnattvæðing.
HVAÐ Á SAMFÉLAG AÐ GERA?
Mér er mjög ljóst hvað við þurfum að gera. Við þurfum nýja hagfræði.
Þannig að hagfræði hefur verið lýst sem dapurlegum vísindum og af góðri ástæðu, því eins mikið og hún er kennd í dag, þá eru þau alls ekki vísindi, þrátt fyrir alla töfrandi stærðfræði.
Reyndar hefur vaxandi fjöldi fræðimanna og iðkenda komist að þeirri niðurstöðu að hagfræðikenning nýfrjálshyggjunnar sé hættulega röng og að vaxandi kreppur nútímans um vaxandi ójöfnuð og vaxandi pólitískan óstöðugleika séu bein afleiðing áratuga slæmrar hagfræðikenningar.
Það sem við vitum núna er að hagfræðin sem gerði mig svo ríkan er ekki bara röng, hún er afturábak, því það kemur í ljós að það er ekki fjármagn sem skapar hagvöxt, það er fólk. Og það eru ekki eiginhagsmunir sem stuðla að almannaheill, það er gagnkvæmni. Og það er ekki samkeppni sem skilar hagsæld okkar, það er samvinna.
Það sem við sjáum nú er að hagfræði sem er hvorki réttlát né innifalin getur aldrei haldið uppi þeirri miklu félagslegu samvinnu sem nauðsynleg er til að nútímasamfélag geti dafnað.
HVERT FÓRUM VIÐ ÚRSKEIÐIS?
Jæja, það kemur í ljós að það er orðið sársaukafullt augljóst að grundvallarforsendurnar sem liggja að baki hagfræðikenningu nýfrjálshyggjunnar eru bara hlutlægt rangar.
Og svo í dag fyrst vil ég leiða þig í gegnum nokkrar af þessum röngu forsendum og síðan eftir að lýsa því hvaðan vísindin benda til velmegunar komi í raun.
Þannig að efnahagsleg forsenda nýfrjálshyggjunnar númer eitt er sú að markaðurinn sé skilvirkt jafnvægiskerfi, sem þýðir í grundvallaratriðum að ef eitt í hagkerfinu, eins og laun, hækkar, verður annað í hagkerfinu, eins og störf, að lækka.
Svo til dæmis, í Seattle, þar sem ég bý, þegar árið 2014 stóðumst fyrstu 15 dollara lágmarkslaun þjóðarinnar, fóru nýfrjálshyggjumenn á taugum yfir dýrmætu jafnvægi sínu. "Ef þú hækkar verð á vinnuafli," vöruðu þeir við, "munu fyrirtæki kaupa minna af því. Þúsundir láglaunafólks munu missa vinnuna. Veitingastaðirnir munu loka."
Nema... Þeir gerðu það ekki.
Atvinnuleysið minnkaði verulega. Veitingabransinn í Seattle blómstraði. Af hverju? Vegna þess að það er ekkert jafnvægi. Vegna þess að hækkun launa drepur ekki störf, það skapar þau; vegna þess að til dæmis þegar veitingahúsaeigendum er skyndilega gert að borga veitingahúsafólki nóg til að nú hafi jafnvel þeir efni á að borða á veitingastöðum, þá minnkar það ekki veitingareksturinn, það vex það, augljóslega.
Takk fyrir.
Önnur forsendan er sú að verð á einhverju sé alltaf jafnt verðmæti þess, sem þýðir í grundvallaratriðum að ef þú þénar $ 50,000 á ári og ég þéna $ 50 milljónir á ári, þá er það vegna þess að ég framleiða þúsund sinnum meira verðmæti en þú.
Nú mun það ekki koma þér á óvart að læra að þetta er mjög hughreystandi forsenda ef þú ert forstjóri sem borgar þér 50 milljónir dollara á ári en borgar starfsmönnum þínum fátæktarlaun.
En vinsamlegast taktu það frá einhverjum sem hefur rekið tugi fyrirtækja: þetta er bull. Fólk fær ekki greitt það sem það er virði. Þeir fá greitt það sem þeir hafa vald til að semja um og lækkandi hluti launa af vergri landsframleiðslu er ekki vegna þess að launþegar hafi orðið minna afkastamiklir heldur vegna þess að atvinnurekendur eru orðnir öflugri.
Og með því að láta eins og hið risavaxna valdaójafnvægi milli fjármagns og vinnuafls sé ekki til varð hagfræðikenning nýfrjálshyggjunnar í meginatriðum verndarspaða fyrir hina ríku.
Þriðja forsendan, og lang skaðlegust, er hegðunarlíkan sem lýsir manneskjum sem einhverju sem kallast "homo economicus", sem þýðir í grundvallaratriðum að við erum öll fullkomlega eigingjörn, fullkomlega skynsöm og óþrjótandi sjálfshámörkun.
En spyrjið ykkur bara, er það sennilegt að í hvert einasta skipti allt ykkar líf, þegar þið gerðuð eitthvað fallegt fyrir einhvern annan, þá voruð þið bara að hámarka ykkar eigið notagildi?
Er sennilegt að þegar hermaður stekkur á handsprengju til að verja samherja sína, þá séu þeir bara að efla þröngan eiginhagsmuni sína?
Ef þú heldur að það sé klikkað, andstætt einhverju skynsamlegu siðferðislegu innsæi, þá er það vegna þess að það er og samkvæmt nýjustu vísindum ekki satt.
En það er þetta atferlislíkan sem er í köldu, grimmu hjarta nýfrjálshyggjuhagfræðinnar og það er eins siðferðilega ætandi og það er vísindalega rangt vegna þess að ef við samþykkjum á nafnvirði að menn séu í grundvallaratriðum eigingjarnir, og svo lítum við um heiminn á alla ótvíræða velmegun í því, þá fylgir það rökrétt, þá hlýtur það að vera rétt samkvæmt skilgreiningu, að milljarðar einstakra eigingirni fari töfrandi yfir í velmegun og almannaheill.
Ef við mennirnir erum aðeins eigingjarnir maximizers, þá er eigingirni orsök velmegunar okkar. Samkvæmt þessari efnahagslegu rökfræði er græðgi góð, aukinn ójöfnuður er skilvirkur og eini tilgangur fyrirtækisins getur verið að auðga hluthafa, því að gera annað væri að hægja á hagvexti og skaða hagkerfið í heild.
Og það er þetta fagnaðarerindi eigingirninnar sem myndar hugmyndafræðilegan hornstein nýfrjálshyggjuhagfræðinnar, hugsunarhátt sem hefur skapað efnahagsstefnu sem hefur gert mér og ríku félögum mínum í efsta prósentinu kleift að ná í nánast allan ávinning vaxtar síðustu 40 árin.
En ef við samþykkjum í staðinn nýjustu reynslurannsóknir, raunveruleg vísindi, sem lýsa mönnum réttilega sem mjög samvinnuþýðum, gagnkvæmum og innsæis siðferðisverum, þá leiðir það rökrétt að það hlýtur að vera samvinna en ekki eigingirni sem er orsök velmegunar okkar og það eru ekki eiginhagsmunir okkar heldur eðlislæg gagnkvæmni okkar sem er efnahagslegt ofurveldi mannkyns.
Svo kjarninn í þessari nýju hagfræði er saga um okkur sjálf sem veitir okkur leyfi til að vera okkar besta sjálf, og ólíkt gömlu hagfræðinni er þetta saga sem er dyggðug og hefur líka þá dyggð að vera sönn.
Nú vil ég leggja áherslu á að þessi nýja hagfræði er ekki eitthvað sem ég hef persónulega ímyndað mér eða fundið upp. Verið er að þróa og betrumbæta kenningar hennar og líkön í háskólum um allan heim sem byggja á nokkrum af bestu nýju rannsóknunum í hagfræði, flækjufræði, þróunarkenningu, sálfræði, mannfræði og öðrum greinum.
Og þó að þessi nýja hagfræði hafi ekki enn sína eigin kennslubók eða jafnvel almennt samþykkt nafn, þá er í stórum dráttum skýring hennar á því hvaðan velmegunin kemur eitthvað á þessa leið.
Þannig að markaðskapítalismi er þróunarkerfi þar sem velmegun kemur fram með jákvæðri svörunarlykkju milli aukinnar nýsköpunar og aukinnar eftirspurnar neytenda.
Nýsköpun er ferlið þar sem við leysum mannleg vandamál, eftirspurn neytenda er það kerfi sem markaðurinn velur gagnlegar nýjungar í gegnum og eftir því sem við leysum fleiri vandamál verðum við blómlegri.
En eftir því sem við verðum blómlegri verða vandamál okkar og lausnir flóknari og þessi aukna tæknilega flækjustig krefst sífellt meiri félagslegrar og efnahagslegrar samvinnu til að framleiða sérhæfðari vörur sem skilgreina nútíma hagkerfi.
Nú er gamla hagfræðin auðvitað rétt, að samkeppni gegnir lykilhlutverki í því hvernig markaðir virka, en það sem hún sér ekki er að miklu leyti samkeppni milli mjög samvinnuhópa - samkeppni milli fyrirtækja, samkeppni milli neta fyrirtækja, samkeppni milli þjóða - og allir sem hafa einhvern tíma rekið farsælt fyrirtæki vita að það að byggja upp samvinnuteymi með því að taka með hæfileika allra er næstum alltaf betri stefna en bara Hópur af eigingjörnum asnum.
Hvernig skiljum við þá nýfrjálshyggjuna eftir og byggjum upp sjálfbærara, blómlegra og réttlátara samfélag? Nýja hagfræðin leggur til aðeins fimm þumalputtareglur.
Í fyrsta lagi er að farsæl hagkerfi eru ekki frumskógar, þau eru garðar, það er að segja að það verður að hlúa að mörkuðum, eins og görðum, að markaðurinn er mesta félagslega tækni sem fundin hefur verið upp til að leysa mannleg vandamál, en óheft af félagslegum viðmiðum eða lýðræðislegu regluverki, markaðir skapa óhjákvæmilega fleiri vandamál en þeir leysa.
Loftslagsbreytingar, fjármálakreppan mikla 2008 eru tvö auðveld dæmi.
Önnur reglan er sú að þátttaka skapar hagvöxt. Þannig að hugmynd nýfrjálshyggjunnar um að þátttaka sé þessi fíni lúxus sem á að veita ef og þegar við höfum vöxt er bæði röng og afturábak.
Efnahagurinn er fólk. Að hafa fleira fólk með á fleiri vegu er það sem veldur hagvexti í markaðshagkerfum.
Þriðja meginreglan er tilgangur fyrirtækisins er ekki aðeins að auðga hluthafa. Mesta griftið í efnahagslífi samtímans er sú hugmynd nýfrjálshyggjunnar að eini tilgangur hlutafélagsins og eina ábyrgð stjórnenda sé að auðga sjálfa sig og hluthafa.
Hin nýja hagfræði verður og getur krafist þess að tilgangur fyrirtækisins sé að bæta velferð allra hagsmunaaðila: viðskiptavina, starfsmanna, samfélags og hluthafa.
Regla fjögur: Græðgi er ekki góð. Að vera nauðgari gerir þig ekki að kapítalista, það gerir þig að siðblindingi. Og í hagkerfi sem er jafn háð samvinnu í stærðargráðu og okkar er siðblinda jafn slæm fyrir atvinnulífið og samfélagið.
Og í fimmta og síðasta lagi, ólíkt eðlisfræðilögmálunum, eru lögmál hagfræðinnar val. Hagfræðikenning nýfrjálshyggjunnar hefur selt sig þér sem óbreytanlegt náttúrulögmál, þegar hún er í raun félagsleg viðmið og smíðaðar frásagnir byggðar á gervivísindum.
Ef við viljum í raun réttlátara, blómlegra og sjálfbærara hagkerfi, ef við viljum öflug lýðræðisríki og borgaralegt samfélag, verðum við að hafa nýja hagfræði.
Og hér eru góðu fréttirnar: ef við viljum nýja hagfræði þurfum við bara að velja að hafa hana.
Takk fyrir.
Fyrirspurnalota
Stjórnandi: Svo Nick, ég er viss um að þú færð þessa spurningu oft. Ef þú ert svona óánægður með efnahagskerfið, af hverju ekki bara að gefa alla peningana þína og taka þátt í 99%?
Ungfrú Hanauer. Já, nei, einmitt. Þú færð það oft. Þú færð það oft. "Ef þér er svona annt um skatta, af hverju borgarðu ekki meira, og ef þér er svona annt um laun, af hverju borgarðu ekki meira?" Og ég gæti gert það.
Vandamálið er að það skiptir ekki svo miklu máli og ég hef uppgötvað stefnu sem virkar bókstaflega hundrað þúsund sinnum betur -
Fundarstjóri: Allt í lagi.
Sem er að nota peningana mína til að byggja upp frásagnir og setja lög sem krefjast þess að allt hitt ríka fólkið borgi skatta og borgi starfsmönnum sínum betur.
Og svo, til dæmis, 15 dollara lágmarkslaun sem við elduðum upp hefur nú haft áhrif á 30 milljónir starfsmanna. Svo það virkar betur.
Fundarstjóri: Það er frábært. Ef þú skiptir um skoðun finnum við þá sem taka eitthvað fyrir þig.
- Allt í lagi. Þakka þér fyrir.
Fundarstjóri: Þakka þér kærlega fyrir.
Sæktu þetta afrit sem PDF hér: The Dirty Secret of Capitalism And a New Way Forward_ Nick Hanauer (Afrit)
Úrræði til frekari lesturs:
Varist, félagar Plutocrats, The Pitchforks Are Coming eftir Nick Hanauer (Afrit)
Kajsa Ekis Ekman: Allir tala um kapítalisma – En hvað er það? (Afrit)
Federico Pistono: Grunntekjur og aðrar leiðir til að laga kapítalisma (umritun)
Bettina Warburg: Hvernig blockchain mun gjörbreyta hagkerfinu (umritun)
