Heimsþjóðgarður. Stærsti Þjóðgarður í Evrópu.
Skáldsaga
Ég er með þingmanninn í maganum eins og fleiri
Er eitthvað vit í að þingmenn yfirtaki landið frá byggðunum, og minnki þá möguleika byggðanna á að skapa störf og þá líka stjórnsýslu störf fyrir menntað fólk allt í kring um landið.
Einhver sagði að allir væru á Höfuðborgarsvæðinu, svo að rétt væri að taka þetta líka til höfuðborgarinnar, köllum það þjóðgarð, flott.
Okkur vantar flott störf eftir stjórnmálaþrefið.
Ef okkur tekst að koma því undir Brussel, þá fáum við flott störf í Brussel, og launin þar, hugsaðu þér, skattlaus, við erum hirðmenn, er það ekki?
Og að koma því á Heimsminnjaskrá, við verðum frægir, fullt af kampavíni og djammi.
Það verða ekki vandræði með að greiða okkur laun, þú mannst, KOLEFNISGJALDIÐ, já ekki getum við verið launalausir. Eftirlaunin íslensku, bara smámunir.
Við elítan í hirðinni, heimselítan, það er nú annað mál, hún kann að skamta sér launin.
Ha, fólkið, það getur selt íslenskt skraut frá Kína og farið í þjóðbúninga og smælað, það gerðu þrælarnir.
Þú mannst, þrællinn mátti aldrei sjást hugsandi, það gat verið ráðabrugg. Að hugsa, það gæti verið til vandræða.
Það hefur sýnt sig að fólkið í sveitunum er tilbúið í ferðamennskuna, og fólkið í fjórðungunum getur þjóðgarðast sjálft.
Það er engin skuld,
Bókhaldið hjá ferðaþjónustunni sofi þegar það á við.
Bannkinn, á ekki að fá töluna.
Hvað gerir bankinn þá?
Þá finnum við út úr vandamálunum með bankann.
Heyrðu, ég má ekki hafa þetta blog opið, þá fer ég að pikka meira.
Framhald, Borgríkið.
Egilsstaðir, 20.12.2020 Jónas Gunnlaugsson
000
Bæta við athugasemd [Innskráning]
Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.