Engin vildi lækka kaupið sitt, og þá var fólkið sett í atvinnuleysi til að stilla af kaupgetuna, og alls ekki mátti greiða nema mjög naumar atvinnuleysis bætur, helst engar bætur til að kaupgetan minnkaði. Þá skapaði það eintóm vandræði.

Hér velti ég aðeins vöngum. 

Verð að skrifa aðeins um Suður-Ameriku, Suður Afríku, þar verður allt að breytast, bankakerfið, fjármálakerfið og þá sérstaklega skólarnir, öll fjármála kennslan heimsins þarf að breytast strax. Þetta er til að minna mig á verkefnið. 

Farinn

Blog:    G. Tómas Gunnarsson 

Verðlag er hátt á Íslandi, en sker sig minna frá "samanburðarlöndum" en oft er talið

000

Forvitnilegt.

Klikka, þá stærri 

 

Kaupmáttur þyrfti að vera með þegar rætt er um verðlag í hinum ýmsu þjóðlöndum. 

Og einnig kaupmáttur þeirra 20% þjóðfélags þegna sem hafa lægsta kaupið, og atvinnulausir innifaldir. 

Ef atvinnulausir væru 30% þá þurfum við að hugsa málið. 

Þá berum við saman verðlag og tekjur þeirra 20% lægstu í Sviss og Tyrklandi.

Egilsstaðir, 26.06.2021   Jónas Gunnlaugsson

viðbót

Gjaldeyris tekjur virðast skipta öllu máli.

Háar gjaldeyris tekjur, þá er gengið haft hátt. 

Lágar gjaldeyris tekjur, þá er gengið haft lágt. 

Þarna virðist þurfa að vera samhengi.

Þegar gjaldeyris tekjurnar komu allar af fiskveiðum og það varð verðfall eða afla brestur, þá varð að fella gengið samsvarandi, annars söfnuðum við skuldum við útlönd.

Athugaðu, vörur og þjónusta á móti vörum og þjónustu, var ekki jafna.

Peningurinn, dollarinn var bókhaldið.

Það var aðeins hægt að kaupa það sem við höfðum gjaldeyrir fyrir.

Þegar stóriðja og ferðaþjónusta fór að gefa gjaldeyris tekjur, voru komnar fleiri stoðir í gjaldeyris öflunina.

Við trúðum því lengi að ef við tækjum upp annan gjaldeyri, þá myndi þetta breytast.

Þá gátum við ekki lengur breytt genginu og til að minnka gjaldeyris not, þá varð að minnka kaupmátt landans.

Engin vildi lækka kaupið sitt, og þá var fólkið sett í atvinnuleysi til að stilla af kaupgetuna, og alls ekki mátti greiða nema mjög naumar atvinnuleysis helst engar bætur til að kaupgetan minnkaði.

Þá skapaði það eintóm vandræði.

Nú erum við farnir að skilja að laus hönd er tap, og að peningur er aðeins bókhald.

Öll framleiðsla og þjónusta kemur frá huga og höndum fólksins og fjármagn er aðeins bókhald.

Mjög margir voru sendir í atvinnuleysi vegna inflúensunar, og nú er reynt að kalla á þá aftur.

Við munum að stórfyrirtækið "á" bankann, hvort sem það á hann eða ekki.

Þá nær bankinn aldrei að ná neinu nema einhverjum þjónustu gjöldum af stórfyrirtækinu, en smáfyrirtækið er tekið, og heimilin. 

Þetta nær engri átt, að selja rétt til að skrifa tölu og segjast eiga eignirnar en lögðu ekkert í þær.

Egilsstaðir, 27.06.2021   Jónas Gunnlaugsson