Hér er hægt að fá að vita heilmikið um það ""hvað varð um peningana okkar, frjálsa landið okkar og heiminn“. Ég hvet þig eindregið til að deila þessu. Ég á eftir að vitna í þessi skrif um langa hríð. Ég hvet þig til að gera slíkt hið sama.

 

Ég set þetta hér til að skýra fjármála kerfið yfir árin, til að við þessir gömlu getum lagað málefnin áður er allt springur eins og Gamli Ford sagði: Þegar fólkið skilur fjármálakerfið gerir það uppreisn strax í dag, svo látum við karlinn með skeggið um dóminn eins og Mandela gerði. Það er skinsemi. 

Nú má engin gera neitt vanhugsað. 

Thomas Yong gerði tveggja raufa tilraunina 1801, the two-slot experiment til að finna hvort ljósið væri agnir eða geisli. Endalausar til raunir hafa verið gerðar síðan.

Tilraunin sýnir að þegar ljósi eða ljóseind er beint á raufarnar kemur geislamynstur á bak spjald skynjarann.

En ef þú horfir á, mælir, þá sérð þú ljóseind fara í gegn um aðra raufina og punktur kemur á bakspjaldið.

Þetta virðist ómögulegt, samkvæmt eðlisfræðinni. 

Nikola Tesla sagði að veröldin, rúmmið væri geislar. 

Þegar við skynjum, athugum, þá sjáum við punktinn sem myndpunkt í geislaskjánum hans Nikola Tesla og punktarnir sýna veröldina okkar sem heilmynd, hologram. 

Þegar við sjáum hvalinn neðan við gólfplötuna og koma upp úr einhverja metra og stinga sér niður aftur köllum við það heilmynd. 

Ég segji stundum að við séum leikarar í heilmyndinni og plataðir til að halda að veröldin sé efni með einhverri fráhrindingu . 

Maja segja Indverjar, blekking. 

Lífshjólið er til, með fortíð, nútíð og framtíð, allt á filmu spólu, tölvu kubb, slöngu spil, einhver dettur yfir á 1200 og hefur einhverja minningu, og reynir að skygnast til baka. 

Auga fyrir auga og tönn fyrir tönn, Jesú segir, ég er komin til að uppfylla lögmálið, spurning, fyrirgefa öllum allt og er þá fyrirgefið allt?  

Öll vísindi benda til veröldin sé andleg. 

Einnig virðist sem auðvelt sé að ferðast í andlega heiminum og heilsast með snertingu. 

Einhvern tíman sagði sjáanda kona, passaðu þig á að drepa þá ekki þú hefur svo sterka hugsun.

000

1891

Víxlararnir eyddu síðasta áratug aldarinnar í að skapa efnahagsuppgang sem síðan var fylgt eftir með niðursveiflum svo þeir gætu keypt upp þúsundir heimila og býla fyrir smápeninga. Þeir bjuggu sig undir að láta efnahagslífið taka enn eina dýfuna í náinni framtíð og í makalausu minnisblaði sem ráð amerískra bankaeiganda sendi frá sér, og var birt í þingskjölum eftir rúma tvo áratugi, er eftirfarandi sett fram:

„Þann 1. september 1894 munum við ekki endurnýja lán okkar undir neinum kringumstæðum. Þann 1. september krefjumst við peninganna okkar. Við göngum að veðum og leysum fasteignir til okkar. Við getum tekið tvo þriðju hluta af búgörðum vestan Mississippi-árinnar og þúsundir austan hennar líka, á okkar eigin verði [...] Síðan verða bændurnir leiguliðar eins og á Englandi ...“

000

Þessi grein hvarf úr blogginu mínu nýlega. 

000

Bankasaga Bandaríkjanna

Eftir Ted Dunlap, 19. mars 2013

Þessi samantekt var stórt verkefni. Vafalaust sást mér yfir helstu atriði og líklega eru nokkur smáatriði röng en hér er hægt að fá að vita heilmikið um það „hvað í fjandanum varð um peningana okkar, frjálsa landið okkar og heiminn“. Ég hvet þig eindregið til að deila þessu. Ég á eftir að vitna í þessi skrif um langa hríð. Ég hvet þig til að gera slíkt hið sama.

 

Þetta eru strengirnir sem stjórna brúðusýningunni

 

48 f.Kr.

Júlíus Sesar tók valdið til að slá mynt af víxlurunum og sló síðan sjálfur mynt öllum til hagsbóta. Með peningum úr þessum nýja peningabrunni stóð hann í miklum byggingaframkvæmdum og byggði stórkostleg opinber mannvirki. Með því að búa til nóg af peningum vann Sesar hylli hins almenna borgara.
En víxlararnir hötuðu hann fyrir þetta og þess vegna var Sesar myrtur. Strax eftir morðið varð peningaskortur í Róm, skattar hækkuðu og spilling óx. Að lokum var rómverskur peningaforði minnkaður um 90 prósent sem olli því að fólk glataði löndum sínum og heimilum.

 

1694

Eftir dýrt stríðstímabil síðustu hálfa öld fóru embættismenn ensku stjórnarinnar með betlikrúsir til víxlaranna til að fá nauðsynleg lán svo þeir gætu haldið úti pólitískum ferli sínum. Víxlararnir samþykktu að leysa vandamálið í skiptum fyrir einkabanka, sem stjórnvöld myndi samþykkja, sem gæti gefið út peninga sem voru búnir til úr engu. Englandsbanki (The Bank of England) myndi lána embættismönnunum eins mikið af hinum nýja gjaldmiðli og þeir vildu, svo framarlega sem þeir skuldatryggðu sig með beinni skattainnheimtu hjá breskri alþýðu. Englandsbanki samþykkti ekkert annað en löglega fölsun á þjóðargjaldmiðli fyrir sinn einkahag.

 

1764

Embættismenn Englandsbanka báðu Benjamin Franklin að útskýra fyrir sér velmegun nýlendanna í Ameríku. Hann svaraði: „Það er einfalt. Í nýlendunum gefum við út okkar eigin peninga. Þeir eru kallaðir „nýlenduseðlar“. Við gefum þá út í hæfilegu magni í takt við þarfir verslunar og iðnaðar til að vörurnar flytjist auðveldlega frá framleiðendum til neytenda. Á þennan hátt, með því að búa til okkar eigin pappírspeninga, þá stjórnum við kaupmættinum og þurfum ekki að borga neinum vexti.“

Eftir þessi orð Franklins dreif breska þingið sig í að samþykkja Gjaldmiðilslögin árið 1764. Þau komu í veg fyrir að embættismenn nýlendanna gætu gefið út eigin peninga og kváðu á um að alla skatta yrði að borga í gull- eða silfurpeningum. Með skírskotun til tímans eftir að þessu lög tóku gildi skráði Franklin eftirfarandi í sjálfsævisögu sína:

„Á einu ári voru aðstæðurnar svo breyttar að velgengnistímabilið var á enda og kreppa tók yfir í svo miklum mæli að götur nýlendanna voru fullar af atvinnulausu fólki. Nýlendurnar hefðu með ánægju tekið á sig þennan smávegis skatt á te og aðrar vörur ef það hefði ekki verið vegna þess að England tók frá nýlendunum peningana þeirra og það skapaði atvinnuleysi og óánægju.

Það að nýlendumenn gátu, fyrir fullt og allt, tekið völdin til að gefa út eigin peninga, úr höndum Georgs konungs III og alþjóðlegu bankamannanna var aðalástæðan fyrir nýlendustríðinu.“

 

1776-1790

Bandaríki Norður Ameríku verða sjálfstæð – frjáls bankaviðskipti – enginn formlegur seðlabanki.

 

1780

Thomas Jefferson var harður í sinni afstöðu: „Ég trúi því í einlægni að bankastofnanir sem hafa leyfi til að gefa út peninga séu frelsinu hættulegri en herlið.“

 

1790

Hamilton taldi þingið á að samþykkja upptökulögin þar sem alríkisyfirvöld taka yfir skuldir ríkjanna. Árið 1791 stofnaði þingið Ameríkubanka (the Bank of The United States). Þingið hleypir myntsláttulögunum í gegn 1792 þar sem bandarískri mynt er komið á fót. Hamilton sagði af sér sem fjármálaráðherra árið 1793. Orðrómur er um að Rothschild-fjölskyldan hafi borgað Hamilton fyrir þessa þjónustu.

Þessi banki varð til eftir ár af hörðum deilum og fékk starfsleyfi til 20 ára. Hann fékk einkaleyfi á peningaprentun í Bandaríkjunum jafnvel þó að einstaklingsfjárfestar ættu ítök í 80% af skuldabréfum hans. Bandaríkjastjórn keypti hin 20% en ekki til að vera með í fjörinu heldur til að útvega fjármagn fyrir einstaklingsfjárfestana til að kaupa hin 80%.

Eins og var sagan með Englandsbanka og gamla Norður-Ameríkubankann þá greiddu þessir einstaklingsfjárfestar aldrei að fullu umsamda upphæð fyrir hlutabréf sín. Það sem gerðist var í gegnum sviksamlegt kerfi bankastarfsemi með aðferð brotaforða (örlítill peningaforði sem seðlabanki geymir í fjárhirslum sínum). Eign stjórnarinnar, 20%, sem var tveggja milljóna dollara virði í reiðufé, var notuð til að búa til lán til einkafjárfesta til að kaupa hin 80%, átta milljóna dollara virði, fyrir þessa áhættulausu fjárfestingu.

Aftur, alveg eins og Englandsbanki og gamli Norður-Ameríkubankinn, þá var nafnið, Fyrsti banki Bandaríkjanna (the First Bank of the United States), valið af ásettu ráði til að fela fyrir almenningi þá staðreynd að hann var í einkaeigu. Nöfn fjárfestanna í þessum banka voru aldrei opinberuð þó að það sé útbreidd skoðun að Rothschild-fólkið hafi verið þar á bakvið.

 

1811

Frumvarp var lagt fyrir þingið þess efnis að endurnýja starfsleyfi Fyrsta banka Bandaríkjanna. Löggjafarþing bæði Pennsylvaníu og Virginíu senda frá sér samþykktir þar sem þingið er beðið að loka bankanum. Fjölmiðlar ráðast opinberlega á bankann og kalla hann „svikastofnun, hrægamm, nöðru, eiturslöngu“.

Nathan Rothschild blandar sér í málin og sendir frá sér eftirfarandi yfirlýsingu sem opinberar hver var í raun og veru á bak við Fyrsta banka Bandaríkjanna: „Annaðhvort verður umsóknin um endurnýjun starfsleyfisins samþykkt eða Bandaríkin sjá fram á hörmulegt stríð.“

Þingið neitar að endurnýja starfsleyfið fyrir bankann og honum er lokað.

 

1812-1815

Stríð brýst út við Bretland.

 

1815

Nathan Rothschild sendi áreiðanlegan sendiboða, sem hét Rothworth, til Waterloo þar sem hann dvaldi á jaðri vígvallarins. Þegar orrustan var útkljáð fór Rothworth yfir Ermarsundið og færði Nathan Rothschild fréttirnar af sigri Wellinton rúmum 24 stundum fyrr en sendiboði Wellington sjálfs.

Nathan Rothschild flýtti sér á verðbréfamarkaðinn í London og kom sér fyrir á sínum venjulega stað. Allir höfðu augun á honum þar sem Rothschild hafði rómað samskiptakerfi. Rothschild stóð þarna og leit eymdarlega út og byrjaði allt í einu að selja. Hinir verðbréfasalarnir héldu að þetta þýddi að hann hefði heyrt af sigri Napóleons þannig að þeir byrjuðu líka í óðagoti að selja.

Markaðurinn hrundi eftir þetta og fljótlega voru allir að selja bréfin sín, verðbréf frá bresku stjórninni, en þá hóf Rothschild, svo lítið bar á, að kaupa þau öll fyrir milligöngu umboðsmanna sinna, fyrir aðeins brot af því sem þau kostuðu fáum klukkustundum fyrr. Mikið af þessum bréfum var hægt að breyta í hlutabréf í Englandsbanka og þannig fór Rothschild að því ná völdum í Englandsbanka og þar með yfirráð yfir breskum peningaforða.

 

1815

Leyfi færst fyrir Seinni banka Bandaríkjanna (the Second Bank of the United States), hann fær starfsleyfi 1816 og opnar 1817.

 

1828

Eftir tólf ár með Seinni banka Bandaríkjanna sem stjórnaði amerísku efnahagslífi af vægðarleysi, almenningi til skaða en peningagræðgi sjálfs sín til góðs, var amerískum þegnum nóg boðið, enda ekki furða. Andstæðingar bankans útnefndu öldungardeildarþingmanninn Andrew Jackson frá Tennessee sem forsetaframbjóðanda.

Víxlurunum til ama var Jackson kosinn forseti og gerði öllum ljóst að hann ætlaði loka þessum banka við fyrsta tækifæri. Á fyrsta kjörtímabili sínu byrjaði hann að uppræta handbendi bankans úr opinberri þjónustu. Vel sést hversu djúpt var á þessu meini í stjórnsýslunni en af 11.000 starfsmönnum alríkisyfirvalda þá rak hann 2000.

 

1834

Jackson fjarlægði allar eignir ríkisins úr Seinni banka Bandaríkjanna, banka Rothschild. Í desember 1834 lýsti Jackson forseti því yfir að skuldir þjóðarbúsins yrðu greiddar. Í næsta mánuði var gerð tilraun til að ráða Jackson af dögum.

„Bankinn er að reyna að drepa mig en ég ætla að ganga af honum dauðum!  Þið eruð nöðru- og þjófabæli. Ég ætla að svæla ykkur út og sem Guð er með mér mun ég tvístra ykkur.“

 

1836

Jackson hunsaði þingið og lokaði Seinni banka Bandaríkjanna og sagði af því tilefni: „Ósvífin viðleitni bankans til að stjórna ríkisstjórninni er aðeins fyrirboði um þau örlög sem bíða amerísku þjóðarinnar ef hún lætur blekkjast til að viðhalda þessari stofnun eða annarri henni líkri.“

 

1838

Þann 8. janúar borgaði Jackson forseti lokagreiðsluna af þjóðarskuldinni sem hafði verið krafist til að heimila bönkunum að gefa út gjaldeyri fyrir ríkisskuldabréf, frekar en einfaldlega að gefa út ríkisbréf án slíkra skulda. Hann var eini forsetinn sem greiddi upp skuldina.

30. janúar reyndi launmorðingi að nafni Richard Lawrence at skjóta Jackson forseta en báðar pístólurnar geiguðu. Seinna var Lawrence sýknaður á grundvelli geðveilu. Eftir að hann var látinn laus stærði hann sig þó opinskátt af því að valdamikið fólk í Evrópu hefði falið honum verkefnið og heitið honum vernd ef hann næðist.

Þegar Jackson forseti var spurður að því hvert mesta afrek hans hefði verið sagði hann án þess að hika: „Ég kom bankanum fyrir kattarnef!“

 

1841

Taylor forseti hafnaði tvisvar frumvarpi til laga um að stofna nýjan þjóðarbanka.

 

1849

Zachary Taylor, 12. forseti Bandaríkjanna:
„Ekkert land gæti dafnað án dugandi og sjálfstæðs dómskerfis og stöðugs gjaldmiðils.“
„Hugmyndin um þjóðarbanka er dauð og verður ekki endurlífguð á mínu kjörtímabili.“

 

1850

Taylor deyr eftir að borða skál með kirsuberjum og mjólk ... kvittur er á kreiki um arsenikeitrun.

 

1857-1861

James Buchanan, 15. forseti Bandaríkjanna, talaði opinberlega gegn seðlabanka í einkaeign. Það var eitrað fyrir honum með arseniki en þrjátíu og átta manns, sem voru í sömu veislu, dóu.

 

1861

Lincoln sagði: „Peningaöflin lifa á þjóðinni á friðartímum og sitja á svikráðum við hana í mótbyr. Bankaöflin eru valdameiri en einræðisherrar, ósvífnari en alræðisstjórnir og sjálfselskari en embættismannaveldi. Allir þeir sem efast um aðferðir þeirra eða varpa ljósi á glæpi þeirra eru úthrópaðir sem óvinir ríkisins. Ég á tvo stóra óvini: her sunnanmanna fyrir framan mig og bankamenn fyrir aftan mig. Af þeim tveimur þá er sá fyrir aftan mig minn stærsti fjandmaður.“

 

Febrúar 1863

Þingið stofnaði annað þjóðarbankakerfi. Bankastjórarnir ætluðu að innheimta á milli 24 og 36% vexti til að fjármagna stríðið. Til að komast hjá vöxtunum skipaði Lincoln fyrir um prentun á 450 milljón dollara peningaseðlum sem Bandaríkjastjórn tryggði.

14. apríl, 1865

Lincoln er ráðinn af dögum og þingið fellir úr gildi seðlalögin og lögleiðir þess í stað þjóðarbankalögin sem studdu þjóðarbanka í einkaeigu. Samstarfsmenn banamanns Lincolns forseta voru, samkvæmt mörgum, á launaskrá hjá Rothschild. Þjóðinni var varpað inn í endalausa skuldahít og borgaði vexti til bankamanna sem framleiddu reiðufé. Eftir morðið á Lincoln varð Andrew Johnson forseti en margir hafa sýnt fram á að hann hafi verið viðriðinn morðið.

18. desember, 1865

NÝ þrettánda stjórnarskrárbreyting var staðfest og nam þar með úr gildi þáverandi fullgilda 13. stjórnarskrárbreytingu sem útilokaði ríkisborgararétt þess fólks sem sóru öðrum ríkjum eða leyndarfélögum hollustu.

 

1872

Ernest Seyd er sendur til Ameríku í sendiför frá Englandsbanka sem er í eigu Rothschild. Hann fær með sér 100.000 dollara sem hann á að nota til að múta eins mörgum þingmönnum og nauðsyn krefur í þeim tilgangi að lækka verðgildi silfurs. Það hafði fundist í gríðarmiklu magni í Vestur-Ameríku og myndi minnka hagnað Rothschild.

 

1873

Ernest Seyd varði peningum sínum augljóslega viturlega því þingið samþykkti „myntsláttulögin“ sem höfðu það í för með sér að myntslátta silfurs var samstundis stöðvuð. Þar að auki viðurkenndi Samuel Hooper fulltrúi, sem lagði frumvarpið fyrir þingið, að Ernest Seyd hefði gert uppkast að lögunum.

 

1876

Vegna óheiðarlegrar stjórnunar á peningamagni í Ameríku er einn þriðji vinnuafls atvinnulaus og ólga magnast.

 

1877

Óeirðir brjótast út allt frá Pittsburgh til Chicago. Bankaeigendur funda til að ákveða hvað skal gera og ákveða að bíða átekta, þar sem þeir vissu að þrátt fyrir ofbeldið þá væri stjórn þeirra núna aftur orðin traust. Þeir samþykktu „... að hafna stuðningi við þá umsækjendur sem ekki eru viljugir til að andmæla útgáfu stjórnarinnar á peningum [...] Að ógilda lögin sem leyfa útgáfu peningaseðla eða endurvekja dreifingu peningabréfa sem koma peningum til fólksins og hafa þar með alvarleg áhrif á einstaklingsbundinn gróða okkar sem bankaeigenda og lánveitenda. Hittið þingmanninn ykkar nú þegar og látið hann styðja við hagsmuni okkar þannig að við getum stýrt lagasetningunni.“

 

1881

James A. Garfield var settur í embætti forseta Bandaríkjanna 1881 og hann sagði: „Sá sem stýrir peningamagninu í landi voru er fullkominn herra yfir öllum iðnaði og verslun.“

2. júlí, 1881

Garfield er skotinn og deyr 19. september.

 

1891

Víxlararnir eyddu síðasta áratug aldarinnar í að skapa efnahagsuppgang sem síðan var fylgt eftir með niðursveiflum svo þeir gætu keypt upp þúsundir heimila og býla fyrir smápeninga. Þeir bjuggu sig undir að láta efnahagslífið taka enn eina dýfuna í náinni framtíð og í makalausu minnisblaði sem ráð amerískra bankaeiganda sendi frá sér, og var birt í þingskjölum eftir rúma tvo áratugi, er eftirfarandi sett fram:

„Þann 1. september 1894 munum við ekki endurnýja lán okkar undir neinum kringumstæðum. Þann 1. september krefjumst við peninganna okkar. Við göngum að veðum og leysum fasteignir til okkar. Við getum tekið tvo þriðju hluta af búgörðum vestan Mississippi-árinnar og þúsundir austan hennar líka, á okkar eigin verði [...] Síðan verða bændurnir leiguliðar eins og á Englandi ...“

 

1891

Rothschild/Samuel olíusamningurinn er gerður.

 

1892

Olíuskipið Murex, í eigu Samuel, siglir í gegnum Súesskurðinn. Ári seinna bætir Shell olíufyrirtækið 10 tankskipum við flotann.

 

1893

Alphonse de Rothschild fundar með Standard Oil (Rockefeller) til að ræða verðsamráð.

 

1896

Theodore Hertzel hefur baráttu síonista til að stofna Ísraelsríki. Rothschild vildi vernda olíuhagsmuni sína en þurfti pólitískan og hernaðarlegan varðhund yfir Súesskurðinum og Ísraelsríki var búið til. Þeir vildu herskátt og orrustuhert Ísrael og enga eftirlátssemi.

 

1897-1901

William McKinley forseti. Það lagalega verkfæri sem McKinley forseti og Sherman notuðu gegn evrópskum bankamönnum voru lög sem þekkt eru sem „Shermanlögin gegn einokun og hringamyndun“. Þau voru fyrst notað gegn fjármálaveldinu J.P. Morgan sem þekkt er sem Northern Trust og var styrkt og fjármagnað af Rothschild. Á seinni hluta nítjándu aldar átti Northern Trust næstum helming allra járnbrauta í Ameríku.

6. september 1901

Leyniskytta skýtur McKinley forseta og hann deyr 14. september.

14. september 1901

Theodore Roosevelt verður forseti. Eitt af fyrstu verkum Roosevelt var að hætta við lögsókn Bandaríkjastjórnar gegn Northern Trust og flýta fyrir því ameríska tímabili sem þekkt er sem „Manifest Destiny“ (slagorð sem fól í sér þá trú að útþenslustefna Bandaríkjanna væru óumflýjanleg örlög þjóðarinnar). Það hefur haldið áfram til dagsins í dag og gefur í grundvallaratriðum þessum seðlabönkum „valdið“ til að fara ránshendi um allan heim fyrir gróða og hagnað umfram allt annað.

14. apríl, 1912

Síðasta tækifærinu til að koma í veg fyrir evrópsku áætlunina um að stofna seðlabanka í Bandaríkjunum lauk með því að breskir útsendarar sökktu RMS Titanic af ásettu ráði. Þar lést einn af hinum innvígðu, Archibald Willingham Butt majór, ásamt með amerísku viðskiptajöfrunum John Jacob Astor IV, Benjamin Guggenheim og Isidor Straus sem voru á leiðinni aftur til Bandaríkjanna eftir það sem þeim fannst hafa verið vel heppnaðar „samningaviðræður“ við Rothschild um að „láta Ameríku í friði“ undir „ófriðarhættu“.

Þegar síðustu hindrunum til að stofna seðlabanka í Bandaríkjunum hafði verið rutt út vegi með því að sökkva Titanic þvinguðu evrópsk bankaöfl í gegnum ameríska lagakerfið það sem þekkt er sem „the Federal Reserve Act“ (Lögin um tólf seðlabanka Bandaríkjanna) árið 1913.

Í tengdri hliðarsögu þá missti Nikola Tesla styrktarmann sinn þegar Astor dó. Uppfinningar hans veittu nýtilkomnum olíu- og rafmagnsorkufyrirtækjum alvarlega samkeppni. Við fáum aldrei að vita hverju við eða heimurinn glötuðum í Norður-Atlantshafinu en sumir græddu gríðarlega.

 

1913

Í skiptum fyrir fjárstuðning í baráttu sinni um forsetaembættið samþykkti Woodrow Wilson að ef hann yrði kosinn þá myndi hann skrifa undir „the Federal Reserve Act“. Í desember 1913, þegar margir þingmenn voru heima yfir jólin, var þetta frumvarp keyrt í gegnum þingið og Wilson forseti skrifaði undir. Seinna viðurkenndi hann: „Ég hef óviljandi eyðilagt land mitt.“

Frumvarpið varð að lögum daginn fyrir aðfangadag árið 1913 og stuttu seinna sendu þýsku alþjóðlegu bankamennirnir, Kuhn, Loeb og co., einn af viðskiptafélögum sínum hingað til að stjórna.

 

1914

Fyrri heimsstyrjöldin hefst. Í þessu stríði lánaði þýska Rothschild-deildin peninga til Þjóðverja, breska Rothschild-deildin lánaði Bretum peninga og franska Rothschild-deildin lánaði Frökkum peninga.

 

1915

J.P. Morgan varð sölufulltrúi fyrir „hergagnanefndina“, seldi bæði Bretum og Frökkum og varð stærsti neytandi á jörðinni; eyddi um 10 milljón dollurum á dag. Það að auki útnefndi Wilson forseti bankamanninn Bernard Baruch til að leiða „atvinnuveganefnd hersins“. Samkvæmt sagnfræðingnum James Perloff græddu bæði Bernard Baruch og Rockefeller-samsteypan um það bil 200 milljón dollara í fyrri heimsstyrjöldinni.

7. maí, 1915

Þýskur kafbátur skaut á og sökkti RMS Lusitaniu, bresku millilandaskipi á leiðinni frá New York til Liverpool í Englandi. Af rúmlega 1900 farþegum og áhöfn fórust yfir 1100 manns, þar á meðal 120 Bandaríkjamenn.

Þýska sendiráðið hafði prentað heilsíðuauglýsingu við hliðina á auglýsingunni frá Lusitaniu þar sem Bandaríkjamenn voru varaðir við því að ferðast með skipum sem sigldu undir breskum fána. Skipstjóri Lusitaniu hunsaði fyrirmæli breska flotamálaráðuneytisins um að forðast kafbátasvæðið alfarið eða að minnsta kosti sikk-sakka í gegnum það á miklum hraða. Bretarnir fylgdu ekki Lusitaniu né var skipið í skipalest eins og alsiða var á þeim tíma. Opinberað var að Lusitania sigldi með um 173 tonn af hergögnum til Bretlands. Árásin var notuð sem réttlæting fyrir Bandaríkin til að taka þátt í stríðinu.

 

1916

Wilson forseti fór að gera sér grein fyrir þeim skaða sem hann hafði valdið þjóðinni með því að leysa úr læðingi lögin um tólf seðlabanka. Hann sagði:

„Við erum orðin ein af verst stýrðu, ein af þeim ríkisstjórnum hins siðmenntaða heims sem er hvað mest stýrt af öðrum – ekki lengur ríkisstjórn frjálsra skoðana, ekki lengur ríkisstjórn með kosningu meirihlutans heldur ríkisstjórn skoðana og kúgunar lítils hóps áhrifamanna.

Sumir helstu menn Bandaríkjanna, á sviði verslunar og framleiðslu, eru hræddir við eitthvað. Þeir vita að einhvers staðar er vald sem er svo skipulagt, svo þaulhugsað, svo árvökult, svo samansúrrað, svo heilt, svo gegnumsýrandi, að þeir ættu ekki að tala hærra en í hvíslingum þegar þeir hallmæla því.“

 

1917

Víxlararnir fyrirgáfu aldrei Rússakeisurum, hvorki fyrir það að setja sig upp á móti seðlabanka í Rússlandi né það að hafa styrkt Lincoln forseta í borgarastyrjöldinni. Þess vegna varði Jacob Schiff, úr Rothschild, 20 milljónum dollara í gegnum fyrirtæki sitt, Kuhn, Loeb og co., í að fjármagna rússnesku byltinguna.

Almennt er haldið að kommúnismi sé andstæða kapítalisma svo hvers vegna ættu þessir kapítalistar að styðja hann? Virtur rannsakandi, Gary Allen, útskýrir það þannig: „Ef maður skilur að sósíalismi er ekki að „skipta á milli sín auðnum-prógramm“, heldur er hann í raun aðferð til að steypa saman og stjórna auðnum, þá verður það sem virðist vera þversögn vellríkra manna að stuðla að sósíalisma alls engin þversögn. Í staðinn þá verður það rökrétt, jafnvel hið fullkomna verkfæri valdasjúkra mikilmennskubrjálæðinga. Kommúnismi, eða nánar tiltekið sósíalismi, er ekki hreyfing hins kúgaða almennings heldur fjármálaelítunnar.“

 

1919

Friðarráðstefnan í París er haldin í janúar í kjölfarið á lokum fyrri heimsstyrjaldar. Bankaeigendurnir setja Heimsstjórn efst á sína dagskrá og Paul Warburg og Bernard Baruch sækja þessa ráðstefnu með Wilson forseta. Bankaeigendunum til ama þá er heimurinn ekki ennþá tilbúinn að leysa upp landamæri ríkja og samþykkja Heimsstjórn þannig að hluti af áætlun þeirra misheppnaðist. Áætlunin fyrir Heimsstjórn hét „Bandalag þjóðanna“ og þrátt fyrir að margar þjóðir samþykktu tillöguna þá vildi Bandaríkjaþing ekki styðja hana og án fjárstuðnings frá Bandaríkjunum hafði bankamönnunum mistekist og Bandalag þjóðanna varð ekki að neinu.

 

1923

Þann 2. ágúst lést Warren Harding forseti um borð í lest við dularfullar kringumstæður. Orsökin sem gefin var upp var annaðhvort matareitrun eða heilablóðfall þrátt fyrir að krufning hefði ekki farið fram. Varaforsetinn, Calvin Coolidge, tók við forsetaembættinu. Coolidge forseti hélt stefnu Harding um að lækka skatta og hækka gjaldskrár. Þessi stefna var svo árangursrík að efnahagurinn hélt áfram að blómstra og risastóra þjóðarskuldin sem hafði hlaðist upp í fyrri heimsstyrjöldinni, var í stjórnartíð Harding og Coolidge, lækkuð um 38% niður í 16 billjón dollara.

 

1929

Í apríl sendi Paul Warburg út leynilega viðvörun til vina sinna um að hrun og alheimskreppa væri áformuð seinna sama ár. Það er sannarlega engin tilviljun að í ævisögum allra Wall Street-risa þess tíma: John D. Rockefeller, J.P. Morgan, Joseph Kennedy, Bernard Baruch o.s.frv., er dást að þeim fyrir að hafa komist alveg út af verðbréfamarkaðnum rétt fyrir hrunið og hafa lagt eignir sínar í reiðufé eða gull.

Þannig að eins og allir bankamennirnir og vinir þeirra vissu þegar, þá byrjuðu seðlabankarnir að minnka peningamagnið í ágúst. Þann 24. október innheimtu svo stóru bankamennirnir í New York lánin sem þeir höfðu heimild til að innheimta strax. Þetta þýddi það að bæði verðbréfasalarnir og viðskiptavinir þeirra urðu að skella verðbréfunum sínum á markaðinn til að geta greitt lánin, án tillits til þess hvaða verð fékkst fyrir þau. Sem afleiðing af þessu hrundi verðbréfamarkaðurinn á degi sem er orðinn þekktur í sögunni sem „Svarti fimmtudagurinn“.

Fáum vikum frá hruninu fuðruðu 3 billjónir dollara upp. Innan árs höfðu 40 billjónir dollara horfið. Hins vegar þá urðu peningarnir ekki bara að engu, þeir enduðu einfaldlega samanþjappaðir í færri og færri höndum – eins og ráðgert hafði verið. Dæmi um þetta er Joseph P. Kennedy, faðir John F. Kennedy. Árið 1929 voru eignir hans 4 milljón dollara virði (hann hafði auðgast á því að selja áfengi í Chicago á bannárunum). 1935 höfðu þær vaxið í rúmlega 100 milljón dollara.

Þeim var líka eytt hinum megin hafsins, því á meðan kreppan mikla varði, var milljónum amerískra dollara eytt í að byggja Þýskaland upp eftir skaðann sem varð af fyrri heimsstyrjöldinni, til undirbúnings fyrir seinni heimsstyrjöld bankaeigenda. Repúblíkaninn Louis T. McFadden, formaður banka- og gjaldmiðilsnefndar fulltrúadeildarinnar frá 1920-1931, hafði þetta að segja í þessu sambandi:

„Eftir fyrri heimsstyrjöldina féll Þýskaland í hendur þýskra alþjóðabankamanna. Þessir bankamenn keyptu Þýskaland og eiga það núna með húð og hári. Þeir hafa keypt iðnað þess, veðsett landið, þeir stjórna framleiðslunni, þeir stjórna allri almannaþjónustu. Þessir þýsku alþjóðabankamenn hafa mútað ríkisstjórn Þýskalands og þeir hafa líka útvegað hvern einasta dollar sem Adolf Hitler notaði í stórtækri herferð sinni til að byggja upp ógn í garð ríkisstjórnar Bruening (kanslari Þýskalands frá 1930-1932). Þegar Bruening hlýddi ekki skipunum þýsku alþjóðabankamannanna var Hitler skákað fram til að hræða Þjóðverja til hlýðni.

Í gegnum Sjömannanefndina (sem stýrði hinum tólf seðlabönkum Bandaríkjanna) var meira en 30 billjónum dollara af amerískum peningum [...] dælt til Þýskalands [...] Maður hefur heyrt af allri eyðslunni sem hefur átt sér stað í Þýskalandi [...] nýmóðins íbúðarhús, frábær stjörnuver, íþróttasalir, sundlaugar, fínir þjóðvegir, fullkomnar verksmiðjur. Allt þetta var gert með peningunum okkar. Allt þetta var gefið Þýskalandi fyrir tilstuðlan Sjömannanefndarinnar. Sjömannanefndin [...] hefur dælt svo mörgum billjónum dollara inn í Þýskaland að þeir þora ekki að nefna upphæðina.“

 

1930

Alþjóðagreiðslubankinn (the Bank for International Settlements) var stofnaður af Charles G. Dawes (útsendari Rothschild og varaforseti í forsetatíð Calvins Coolidge frá 1925-1929), Owen D. Young (útsendari Rothschild, stofnandi RCA - Radio Corporation of America (Útvarpsfélag Ameríku) og formaður General Electric frá 1922 til 1939) og Hjalmar Schacht frá Þýskalandi (forseti Reichsbank, þýska seðlabankans).

Vísað er til Alþjóðagreiðslubankans sem „Seðlabankans fyrir alla seðlabanka“. Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn og Alþjóðabankinn eiga viðskipti við ríkisstjórnir en Alþjóðagreiðslubankinn skiptir aðeins við aðra seðlabanka. Allir fundir eru haldnir með leynd og þá sækja hæst settu bankamenn hvaðanæva að úr heiminum. Til dæmis fór fyrrverandi yfirmaður Seðlabanka Bandaríkjanna, Alan Greenspan, til höfuðstöðva Alþjóðagreiðslubankans í Basel í Sviss, tíu sinnum á ári á þessa leynifundi.

 

1932

Fulltrúi repúblikana í Pennsylvaníu, Louis T. McFadden, fyrrverandi formaður banka- og gjaldmiðilsnefndar fulltrúadeildarinnar í heimskreppunni lýsir yfir:

„Í þessu landi höfum við eina spilltustu stofnun sem hefur nokkurn tímann litið dagsins ljós. Ég er að tala um Sjömannanefndina [...] Þessi illa stofnun hefur valdið fátækt [...] hjá almenningi í Bandaríkjunum [...] og hefur bókstaflega gert ríkisstjórnina okkar gjaldþrota. Þetta hefur hún gert fyrir tilstilli [...] siðspilltra gjörða auðugra hrægamma sem stjórna henni.“

 

1936

Þann 3. október er þingmaður repúblikana, Louis T. McFadden, formaður banka- og gjaldmiðilsnefndar fulltrúadeildarinnar frá 1920-1931, myrtur með eitri. Þetta var þriðja morðtilraunin sem honum var gerð en áður hafði verið eitrað fyrir honum og skotið á hann.

 

1944

Í Bretton Woods í New Hampshire, voru Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn og Alþjóðabankinn (sem hét upphaflega Alþjóðlegi bankinn fyrir endurbyggingu og þróun, nafnið „Alþjóðabankinn“ var ekki tekið í notkun fyrr en 1975) samþykktir með fullri þátttöku Bandaríkjanna. Dollarinn er staðfestur sem „heimsgjaldmiðill“ til að nota í staðinn fyrir góðmálma. Þetta gerir Seðlabanka Bandaríkjanna kleift að prenta og selja gríðarmikið magn dollara gripna úr lausu lofti til að fylla seðlabanka um heim allan.

Einnig heimilar Bretton Woods-samkomulagið Seðlabankanum að stjórna efnahagslífi alls heimsins með því að auka og draga saman framboð á dollurum eins og þeim sýnist.

 

1945

Seinna „Bandalag þjóðanna“, núna kallað „Sameinuðu þjóðirnar“, var samþykkt. Bankaeigendur, seinni heimsstyrjöldin, höfðu náð fram sínu í kjölfar efnislegrar, tilfinningalegrar og andlegrar örmögnunar sem heimurinn var í eftir aðra heimsstyrjöld. Þessi áætlun fyrir heimsstjórn fékk fljótlega sitt eigið alþjóðlega réttarkerfi líka.

4 júní, 1963

Kennedy forseti skrifar undir forsetaúrskurð, tilskipun 11110. Þessi tilskipun svo að segja svipti Seðlabankann því valdi sínu að lána Bandaríkjastjórn peninga með vöxtum. Kennedy forseti lýsti því yfir að Seðlabankinn, í einkaeign, yrði fljótt búinn að vera. Þessi tilskipun veitti fjármálaráðuneytinu leyfi til að gefa út silfurvottorð á móti silfri í ríkissjóðnum. Þessi tilskipun stendur enn þann dag í dag.

22 nóvember, 1963

Tæpum fimm mánuðum eftir að hafa skrifað undir þessa tilskipun var Kennedy forseti ráðinn af dögum. Bandaríkjabréfin (silfurvottorðin) sem hann hafði gefið út voru snarlega tekin úr umferð. Bankaseðlar frá Seðlabankanum héldu áfram að þjóna sem löglegur gjaldmiðill hjá þessari þjóð. Áætlað er að 99% af öllum bandarískum pappírspeningum í umferð árið 1999 séu seðlar frá Seðlabankanum.

 

1971

Allt hreint gull hefur verið flutt með leynd frá Fort Knox, selt alþjóðlegum víxlurum fyrir 35 dollara á únsuna og talið er að það sé nú varðveitt í London.

 

1972

Sem svar við kröfu Charles de Gaulle Frakklandsforseta að skipta dollurum í eigu Frakka út fyrir gull, úrskurðar Richard Nixon Bandaríkjaforseti að dollarinn sé ekki lengur tengdur gulli. Þaðan í frá er Seðlabankanum frjálst að prenta eða búa til úr engu hvaða magn dollara sem honum þóknast.

 

1974

Tímarit í New York birtir grein þar sem því er haldið fram að Rockefeller-fjölskyldan hafði stjórnað Seðlabankanum í þeim tilgangi að selja gull frá Fort Knox á spottprís til nafnlausra evrópskra spákaupmanna. Þremur dögum eftir birtingu greinarinnar féll nafnlaus heimildamaður hennar, Louise Auchincloss Boyer, einkaritari til margra ára hjá Nelson Rockefeller, á dularfullan hátt í gegnum glugga á tíu hæða íbúðarblokk þar sem hún bjó í New York.

 

1981

Reagan forseti ætlaði að skipta formanni Seðlabankans út fyrir Paul Volcker.

30. mars, 1981

Aðeins eru liðnir 69 dagar af forsetatíð Ronalds Reagan. Þegar þeir ganga út af fundi á Washington Hilton Hotel í Washington D.C., skýtur John Hinskley jr. á Reagan forseta og þrjá aðra og særir þá. Eftir morðtilraunina skipti Reagan forseti um skoðun á málum Paul Volker.

 

1981

Þegar Ronald Reagan forseti tók við embætti stungu íhaldssamir vinir hans upp á að hann sneri aftur til gullmyntarfótar, sem leið til að hafa hemil á opinberri eyðslu. Reagan forseta leist vel á þessa tillögu og tilnefndi því hóp manna sem kallaðir voru „gullnefndin“ til að hefjast handa við hagkvæmniskönnun og skýra síðan þinginu frá niðurstöðum sínum.

 

1982

Skýrsla Grace-nefndarinnar (þannig nefnd eftir formanninum, J. Peter Grace) er lögð fyrir þingið og nefndin kemur fram með eftirfarandi sláandi yfirlýsingu varðandi gull:

„Bandaríski ríkissjóðurinn á alls ekkert gull. Allt gullið sem var í Fort Knox er núna í eigu Seðlabankans, hóps einkabankaeiganda, með veð í þjóðarskuldinni.

Hundrað prósent af því sem var safnað er étið upp eingöngu vegna vaxtagreiðslna af ríkisskuldinni og framlags alríkisyfirvalda vegna tekju- og fjármagnstilfærslna. Með öðrum orðum; allar tekjur af tekjuskatti frá einstaklingum er farinn áður en einum eyri hefur verið eytt í þjónustu sem skattgreiðendur búast við af stjórnvöldum.“

 

1987

Edmond de Rothschild stofnar the World Conservation Bank sem er gerður til að millifæra skuldir frá þróunarríkjum í þennan banka og í staðinn láta þessi ríki bankann fá land. Þetta er hannað til þess að Rothschild-gengið geti náð stjórn á þriðja heiminum sem jafngildir 30% af öllu þurrlendi jarðar.

 

1991

Á Bilderberg-ráðstefnunni frá 6.-9. júní, í Baden-Baden í Þýskalandi, gaf David Rockefeller út eftirfarandi yfirlýsingu:

„Við erum þakklát Washington Post, the New York Times, Time Magazine og öðrum frábærum dagblöðum og tímaritum sem hafa á að skipa ritstjórum sem hafa setið fundi okkar og haldið loforð sín um þagmælsku í næstum 40 ár. Það hefði verið ómögulegt fyrir okkur að þróa áætlun okkar fyrir heiminn ef við hefðum verið undir stöðugri ásókn fjölmiðla öll þessi ár.

En núna er heimurinn orðinn fágaðri og tilbúinn að ganga í áttina að alheimsríkisstjórn. Yfirráð alþjóðlegrar gáfumannaelítu og bankaeigenda er sannarlega æskilegri en sjálfsákvörðunarréttur þjóða sem hefur verið stundaður síðustu aldir.“

 

1994

Bandaríkin eru dregin inn í Alþjóðagreiðslubankann. Hann hefur einvaldsstöðu og er friðhelgur fyrir afskiptum ríkisstjórna. Ég endurtek orðin í kaflanum um 1930: „Seðlabankinn fyrir alla seðlabanka“. Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn og Alþjóðabankinn eiga viðskipti við ríkisstjórnir en Alþjóðagreiðslubankinn skiptir aðeins við aðra seðlabanka. Allir fundir eru haldnir með leynd og þá sækja hæst settu bankamenn hvaðanæva að úr heiminum.

Yfirlit yfir þessa friðhelgi kemur hér á eftir:

Friðhelgi diplómata fyrir einstaklinga og það sem þeir bera með sér (þ.e.a.s. diplómatafarangur).

Engin skattlagning á neinar millifærslur, þar með taldar launagreiðslur.

Eins konar sendiráðsfriðhelgi fyrir allar byggingar og/eða skrifstofur sem Alþjóðagreiðslubankinn rekur um allan heim, þar með taldar í Kína og Mexíkó.

Engin yfirsýn eða vitneskja um aðgerðir hjá neinni valdstjórn, engin endurskoðun.

Frelsi gagnvart innflytjendahöftum.

Frelsi til að dulkóða öll samskipti.

Frelsi gagnvart hvers konar lögsögu, þeir hafa meira að segja sína eigin lögreglu.

Í núverandi stjórn Alþjóðagreiðslubankans, en þar af eru aðeins fimm kosnir en aðrir stjórnarmeðlimir eru með varanlegt sæti, eru:

Nout H.E.M. Wellnik, Amsterdam (formaður stjórnar)

Hans Tietmeyer, Frankfurt am Main (varaformaður)

Axel Weber, Frankfurt am Main

Vincenzo Desario, Róm

Antonio Fazio, Róm

David Dodge, Ottawa

Toshihiko Fukui, Tokyo

Timothy F. Geithner, New York

Alan Greenspan, Washington

Lord George, London

Hervé Hannoun, París

Christian Noyer, París

Lars Heikensten, Stokkhólmi

Mervyn King, London

Guy Quaden, Brussel

Jean-Pierre Roth, Zürich

Alfons Vicomte Verplaetse, Brussel

 

Í dag

Aðaleigendur Seðlabanka Bandaríkjanna eru:

1. Rothschild-hópurinn frá London og Berlín
2. Lazard-bræður frá Berlín
3. Israel Moses Seif frá Ítalíu
4. Kuhn, Loeb og co. frá Þýskalandi og New York
5. Warburg og company, frá Hamburg í Þýskalandi
6. Lehman Brothers frá New York
7. Goldman, Sachs frá New York
8. Rockefeller-bræður frá New York

 

Aðaleigendur eru útibú frá evrópskum stofnunum. Útlendingar stjórna peningamagni í Bandaríkjunum. Þeir hafa bókstaflega einkarétt á dollarnum og færa einfaldlega dollara inn á bankabækurnar sínar til að búa til peninga sem þeir lána síðan út til okkar til að græða á því. Í þeirra augum vaxa peningar ekki á trjám, þeir eru einfaldlega innsláttur á reikninginn hjá þeim.

Það er augljóst að það að koma Bandaríkjadollarnum í einkaeign er stærsti glæpur aldarinnar. Eigendur bankans bera ábyrgð á að hafa komið af stað öllum meiriháttar stríðum og kreppum síðustu 100 ár. Þeir eiga bankann, þeir eiga dollarann og þeir eiga alla helstu fjölmiðlana, herinn og flesta stjórnmálamenn, dómara og lögreglumenn.

 

Hvað á til bragðs að taka?

Það blasir við að þeir hafa undirbúið og unnið mjög vandlega að þessu. Við fáum aldrei aftur stjórn á ríkisgjaldmiðli sem ekki er tryggður með gulli.

Eyddu ekki tíma þínum.

Snúðu baki við pappírs- eða rafrænu víxlara-svindlinu þeirra.

 

Vöruskipti og gull- og silfur

Alvöru gull, silfur og aðrir góðmálmar eru öruggir þegar þeir eru slegnir vel. Notaðu þá bara. Vinsældir þeirra og áreiðanleiki er síðan löngu fyrir tíma sjóræningjanna. Ein únsa, hálf únsa, kvartúnsa eru allt frekar algengar myntir með myndir á framhlið, bakhlið og rifflur á kantinum til að hindra afklippur. Kringlóttar, ferkantaðar og rétthyrndar myntir er auðvelt að þekkja og eru fljótt viðurkenndar.

 

Byrjaðu núna

Marga heimildarmenn grunar að stýrt hrun á gjaldmiðlum heimsins sé á dagskrá í apríl 1913. Vertu undirbúinn að einhverju leyti. Margt gæti breytt tímasetningunni. Undirbúðu þig einnig þannig að eðlilegt líf gæti haldið áfram eftir þann tíma.

Svo virðist vera sem þeir vilji ná haldi á eða að minnsta kosti skrá eigendur riffla í Bandaríkjunum áður en þeir byrja. Mótspyrnan er harðari en þeir áttu von á. Gott hjá ykkur!

Gagnkvæmt samkomulag er hornsteinn siðmenntaðs samfélags. Leyfðu engar hömlur á slíku. Ef ég vil skipta á einum degi af skurðgreftri fyrir eitthvað skínandi skraut sem þú átt og þú ert sáttur við samkomulagið þá ætti enginn að þvælast fyrir okkur ... eða fá hluta af því. 

000

Egilsstaðir, 17.04.2024   Jónas Gunnlaugsson

Ef allir læra um bókhaldið, peningaprentunina og styðja stjórnmálamenn og stjórnkerfið til breytinga þá verður þetta lagað. Morgunblaðið, Seðlabankinn og starfsfólkið á heiður skilin fyrir að birta þessi frábæru gögn frá Seðlabankanum.

Morgunblaðið, Seðlabankinn og starfsfólkið á heiður skilin fyrir að birta þessi frábæru gögn frá Seðlabankanum. 

Á myndinni frá Seðlabankanum, sjáum við að línurnar sú rauða og sú bláa eru með jöfnu millibili. 

Skáldsaga.

Jóni og Gunnu í bankakerfinu var sagt að þau ættu að færa bankaeigendum tekjur af hlutabréfunum sínum. 

Þá keyptu þau 10 eða 20 blokkir með 1000 íbúðum í uppbyggingu og sögðu að bankinn myndi fjármagna byggingarnar. 

Til öryggis fyrir bankann, samþykktu allir byggaðilar að þeir myndu kaupa allt til baka ef bankinn óskaði á sama verði + 20% Þegar byggingum væri lokið. 

Síðan setum við of fáar íbúðir í sölu, þannig að fólkið þurfi að slást, það er að bjóða hærra og hærra verð til að fá íbúð. 

Þá sjáið þið á mynd Seðlabankans, að bláa línan, söluverð íbúðanna hækkar og hækkar. 

Þá fæ ég bankinn alltaf hærra og hærra verð fyrir eignirnar. 

Rauða línan, það er kostnaðurinn við að byggja íbúðirnar er mun lægri. 

Svona varð húsnæðis verðbólgan til. 

Við Jón og Gunna, seldum og lánuðum, mikið gaman. 

Þá kom skipun frá bakbönkunum, um að nú skildi stöðva öll útlán. 

Þetta er jú skáldsaga. 

Bakbankinn lánar til banka þjóðanna 10 milljarða, til fjögurra ára sem þeir mega þá lána 10 sinnum, og bakbankinn segir að þjóðabankarnir megi lána til 20 ára, þeir fái alltaf ný lán. 

Er hugsanlegt að við sumir ljúgum alltaf öllu. 

Rándýrið er alltaf rándýr, hvað sem það segir.  

Og nú var skipunin komin, engin útlán.

Allir greiddu af lánum sínum inn í bankann, en engin útlán. 

Ég hækkaði líka vextina til að flýta fyrir bókhaldsskorti úti í þjóðfélaginu. 

Þá varð þurrð á peningum, bókhaldi úti í þjóðfélögunum, og þá var engin peningur, bókhald úti þjóðfélaginu og allt stöðvaðist. 

Fólkið missti vinnuna fyrirtækin gátu ekki selt framleiðsluna, og þá ekki greitt af lánunum, flest fór á hausinn. 

Þarna skipti engu máli hvort menn ættu 50% í eignunum, engin fékk pening til að kaupa eignirnar. 

Þeir sluppu best sem sömdu við bankann um að bankinn tæki eignirnar, þær höfðu verið gerðar verðlausar og þeir fóru eignalausir út úr bankanum. 

Hinir sem fóru að rífa kjaft, voru boðnir upp. húsið seldist á 1 til 2% og fór það til að borga fyrir uppboðið. 

Þá skulduðu þeir áfram skuldirnar en voru orðnir eignalausir. 

Þegar búið var að ná öllu sem var hægt að ná sagði bankinn. 

Kreppan er búin, hérna eru peningar farðu út að vinna og byggðu upp heiminn, þá tek ég allt af þér aftur. 

Þú ert asni.

Þetta er skáldsaga. 

Nú, veitu fyrirtækin, "Orkunesja" voru seld.*

Þarna gripu margir til varna, og margar virkjanir, hitaveitur og vatnsveitur voru áfram í eigu landsmanna. 

Venjan var sú að þegar Alþjóðabankinn kom til að hjálpa löndunum, þá "gaf bankinn stórfyrirtækjunum allar auðlindir landana.

Fyrrum aðalhagfræðingur Alþjóðabankans, Joe Stiglitz, var rekinn. 

Hann mótmælti meðferðinni á löndunum og tók með sér gögn um meðferðina. 

Regan ætlaði að skipta um bankastjóra Alþjóðabankans, en þá urðu hann og tveir aðrir fyrir skotum, og Regan hætti við að skipta um bankastjóra. 

Ég er búinn að blogga um þetta áður. 

  

Stefán E. Stefánsson

Viðskipti | Morgunblaðið | 13.10.2021 | 5:30

Einblíni ekki á launaliðinn

mynd 

 

 

Ásgeir Jónsson seðlabankastjóri. mbl.is/Arnþór Birkisson

[e-mail]

 Setja bókamerki

 

Ásgeir Jóns­son seðlabanka­stjóri tel­ur ís­lenskt sam­fé­lag standa frammi fyr­ir sögu­legu tæki­færi við að tryggja var­an­lega lágt vaxta­stig í land­inu.

„Ég held að þetta sé ákveðin prófraun sem við stönd­um nú frammi fyr­ir. Ef við náum að halda aft­ur af verðbólg­unni og kom­umst í gegn­um þetta án þess að okk­ur sé þröngvað í harðar aðgerðir, þá gæt­um við séð nafn­vaxta­kerfið á hús­næðislán­um festa sig í sessi. Og ef við stönd­um í lapp­irn­ar með þetta þá gæt­um við séð verðtrygg­ing­una heyra sög­unni til.“

Hann seg­ir þó að þetta muni ekki raun­ger­ast nema með virkri þátt­töku þriggja aðila; rík­is­stjórn­ar­inn­ar, aðila vinnu­markaðar­ins ásamt Seðlabank­an­um.

Hann var­ar við því að ráðist verði í ósjálf­bær­ar launa­hækk­an­ir í kjara­samn­ing­um á kom­andi árum. Hækki laun hér á landi um­fram það sem ger­ist í ná­granna­lönd­un­um brjót­ist það út í verðbólgu fyrr eða síðar.

Hann seg­ir mik­il­vægt að hags­munaaðilar hætti að horfa á tekju­færsl­ur og ein­blíni frek­ar á fjár­fest­ing­ar sem komi öllu sam­fé­lag­inu vel.

„[...] Þetta býður einnig upp á ákveðna mögu­leika á vinnu­markaðnum um að í stað þess að hækka laun­in verði ráðist í stór­fellda upp­bygg­ingu íbúðar­hús­næðis. Rétt eins og gert var þegar Breiðholtið byggðist upp.“

Með slíkri upp­bygg­ingu megi mæta vax­andi eft­ir­spurn eft­ir íbúðar­hús­næði og kæla fast­eigna­markaðinn, sem nú er helsta ógn­in við verðstöðug­leika í land­inu. 

000

slóð

Fyrrum aðalhagfræðingur Alþjóðabankans, Joe Stiglitz, var rekinn. Hann benti yfir stjórnendum á að öll ríki sem Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn / Alþjóðabankinn hafði með að gera enduðu með, hrunið hagkerfi, sprungna ríkisstjórn og stundum í óeirðum.

---

Alþjóðabankinn-IMF er í eigu og stjórnað af Nathan Mayer Rothschild og 30 til 40 af ríkasta fólkinu í heiminum. Í meira en 150 ár hafa þeir skipulagt að yfirtaka heiminn með peningum.

Fyrrum aðalhagfræðingur Alþjóðabankans, Joe Stiglitz, var rekinn nýlega. (þessi grein er skrifuð árið 2002)

Hann benti yfir stjórnendum á að öll ríki sem Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn / Alþjóðabankinn hafði með að gera enduðu með,

• hrunið hagkerfi
• sprungna ríkisstjórn
• stundum í óeirðum.

Jim Wolfensen, forseti Alþjóðabankans, vildi ekki tjá sig um uppsögn hans. Áður en Joe Stiglitz var rekinn tók hann stóra stafla af leynilegum skjölum úr Alþjóðabankanum.

 

Þessi leynilegu skjöl frá Alþjóðabankanum og Alþjóðagjaldeyrissjóðnum sýna 4 skref sem Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn vill fá þjóðum:

1. að undirrita og samþykkja leynilegan samning um 111 atriði
2. þar sem þeir samþykktu að selja lykil eignir sínar - vatn, rafmagn, gas, o.fl.
3. þar sem þeir samþykktu að gera efnahagslegar ráðstafanir sem eru mjög hrikalegir fyrir viðkomandi þjóðir
4. þeir greiða stjórnmálamönnum milljarða dollara í svissneska bankareikninga til að gera þessa millifærslu á eignum landana.

Ef þeir eru ekki sammála þessum skrefum fá löndin engin alþjóðleg lán.

Ef ekki er hægt að taka lán á alþjóðlegum markaði, getur enginn lifað, hvorki fólk, fyrirtæki eða lönd.

Ef þetta gengur ekki upp, þá fella þeir Ríkistjórnina,  og dreifa lygum um þessa fyrri Ríkisstjórn, og/eða endurrita söguna...

Þetta hér fyrir ofan er íslenskuð endursögn.

000

....Í Venesúela þar sem þeir hafa kjörinn forseta ríkisstjórnarinnar, hefur Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn tilkynnt að þeir myndu styðja við aðra ríkisstjórn ef forsetinn væri fjarlægður.

Þeir segja að þeir ætli ekki að taka þátt í stjórnmálum - þeir myndu bara styðja við aðra ríkisstjórn. 

Í raun er verið að segja að við borgum fyrir valdarán, að herinn komi núverandi forseta frá, því að núverandi forseti Venesúela hefur sagt nei við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn...

000

...In Venezuela where they have an elected president of the government, the IMF has announced that they would support a transition government if the president was removed.

They are not saying that they are going to get involved in politics - they would just support a transition government. What that effectively is saying, we will pay for the coup d'état, if the military overthrows the current president, because the current president of Venezuela has said NO to the IMF...

000

IMF and World Bank

Destroying  Countries

Secret Documents Taken Away from IMF/WB

https://www.bibliotecapleyades.net/sociopolitica/sociopol_globalbanking208.htm

by Greg Palast and Mark Phillips 

2002

from UnityPublishing Website

Deutsch version

The World Bank-IMF is owned and controlled by Nathan Mayer Rothschild and 30 to 40 of the wealthiest people in the world. For over 150 years they have planned to take the world over through money.

The former chief economist of the World Bank, Joe Stiglitz, was fired recently.

He pointed out to top executives that every country the IMF/World Bank got involved in ended up with,

• a crashed economy
• a destroyed government
• sometimes in flames with riots

Jim Wolfensen, the president of the World Bank would not comment on his dismissal. Before Joe Stiglitz was fired he took a large stack of secret documents out of the World Bank.

These secret documents from the World Bank and the International Monetary Fund reveal the 4 steps that the IMF required from nations:

1. to sign secret agreements of 111 items
    
2. in which they agreed to sell off their key assets - water, electric, gas, etc.
    
3. in which they agreed to take economic steps which are really devastating to the nations involved
    
4. in which they pay off the politicians billions of dollars to Swiss bank accounts to do this transfer of a countries fixed assets

If they do not agree to these steps they are cut-off from all international borrowing.

Today if can't borrow money in the international marketplace, no one can survive, whether you are people or corporations or countries. If that does not work they overthrow the government and plant lies about the former government and/or even rewrite history.
 

The Argentina Plan

Inside documents from Argentina show the secret Argentine plan.

This is signed by Jim Wolfensen, the president of the World Bank. Argentina has had six presidents in five weeks because their economy is completely destroyed. This happened because they started out in the end of the 80s with orders from the IMF and World Bank to sell-off all their assets, public assets, like their water system. Then they taxed the people.

They created big government and big government handed it off to the private IMF/World Bank.

They pay off the politicians billions in Swiss bank accounts.

The Enron Connection

The water system of Buenos Aires was sold off for a song to a company called Enron.

A pipeline was sold off, that runs between Argentina and Chile, was sold off to a company called Enron. Then the globalists blow out Enron after transferring the assets to another dummy corporation.

They come in, pay off politicians to transfer the water systems, the railways, the telephone companies, the nationalized oil companies, gas stations - the politicians then hand it over to the IMF for nothing.

The Globalists pay them off individually, billions a piece in Swiss bank accounts. The plan is total slavery for the entire population.

Enron is a dummy corporation for money laundering, drug money, etc.

 

IMF Planed Riots

The IMF/World Bank are systematically tearing nations apart, whether it's Ecuador or Argentina.

It's not privatization. They steal it from the people and hand it over to the IMF/World Bank.

They hand it over, generally to the cronies, like,

• Citibank grabbed half the Argentine banks
• British Petroleum grabbed pipelines in Ecuador
• Enron grabbed water systems all over the place

The problem is that they are destroying these systems as well.

You can't even get drinking water in Buenos Aires. It is not just a question of the theft. You can't turn on the tap. It is more than someone getting rich at the public expense. And the IMF just got handed the Great Lakes. They have the sole control over the water supply now.

 

The IMF and the World Bank is 51% owned by the United States Treasury.

Indonesia is in flames. Every country IMF/World Bank meddling in they destroyed their economy and they ended up in flames. They even plan in the riots. They know that when they squeeze a country and destroy its economy, you get riots in the streets. And they admit that it an IMF riot.

 

Because you have riot, all the capital runs away from your country and that gives the opportunity for the IMF to then add more conditions.
 

California Utilities & Enron

It is really an imperial economy war to implode countries and now they are doing it here with Enron.

They are getting so greedy - they are preparing it for America. The chief investigators of Enron for the State of California said that that it's not just the stockholders that got ripped off. They sucked millions, billions of dollars out of the public pocket in Texas and California in particular.

Where are the assets? See, everybody says there are no assets left since Enron was a dummy corporation - from the experts I've had on and they transferred all those assets to other corporations and banks.

You did pay California's electric bills according to the investigations, they are telling me that they were pumped up unnecessarily by 9 to 12-billion dollars. And I don't know who they are going to get it back from now.

Well they actually caught the Governor buying it for $137 per megawatt and selling it back to Enron for $1 per megawatt and doing it over and over and over again.

Enron's Auditor - Lord Wakeham

The men who designed the system in California for deregulation then went to work for Enron right after.

Lord Wakeham, who was on the audit committee of Enron, is the head of NM Rothschild. There isn't anything that he doesn't have his fingers in. He's on something like fifty Boards. And he was supposed to be head of the audit committee watching how Enron kept the books.

In fact, they were paying him consulting fees on the side. He was in Margaret Thatcher's government and he's the one who authorized Enron to come into Britain and take over power plants in Britain. Enron owned a water system in the middle of England.

This is what Lord Wakeham approved and then they gave him a job on the board. On top of being on the board, they gave him a huge consulting contract. Lord Wakeham is supposed to be in charge of the audit committee to see how they were handling their accounts, but he is also the head of the board to regulate the media.

Lord Wakeham is trying to pass laws in England where you can't own your own water. He can't be touched because he regulates the media.

Rothschild and the Illuminati

Burrow into NM Rothschild, you'll find it all there.

The IMF/World Bank implosion, four points, how they bring down a country and destroy the resources of the people.

• First you open up the capital markets. That is, you sell off your local banks to foreign banks.
• Then you go to what's called market-based pricing. That's the stuff like in California where everything is free market and you end up with water bills no one can pay.
• Then open up your borders to trade - complete free marketeering.

Its like the opium wars.

This isn't free trade; this is coercion trade. This is war. They are taking apart economies through this. China has a 40% tariff on the USA, but the USA has a 2% on them. That's not free and fair trade.

It's to force all industry into a country that the globalists fully control, and they control China.
 

Wal-Mart

The Illuminati owns Wal-Mart and Wal-Mart has 700 plants in China.

There is almost nothing in a Walmart store that comes from the United States of America, despite all the eagles on the wall. They have big flags saying "Buy American" and there's hardly anything from America in their stores.

What's even worst is they will hire a factory and right next to it will be the sister factory which is inside a prison.

You can imagine the conditions of these workers producing this lovely stuff for Walmart.
 

Briberization

Sell off the water company and that's worth, over ten years, let's say about 5 billion dollars, ten percent of that is 500 million.

A Senator from Argentina said that he got a call from George W. Bush in 1988 saying give the gas pipeline in Argentina to Enron. Enron was going to pay one-fifth of the world's price for their gas and he said how can you make such an offer?

The answer was that if they only pay one-fifth that leaves quit a little bit for you to go in your Swiss bank account. This is the same George W. Bush who said he didn't get to know Ken Lay of Enron until 1994. Now they are having these white-wash hearings.

Bill Clinton, to get even with Bush's big donor, cut Enron out of the California power market. He put a cap on the prices they could charge. They couldn't charge more than one-hundred times the normal price for electricity. That upset Enron. So Ken Lay personally wrote a note to Dick Cheney saying get rid of Clinton's cap on prices.

Within 48 hours of George W. Bush taking office, his energy department reversed the clamps on Enron.

Step Two

Argentina is an example of step two of the IMF.

A fifth of the population of Argentina (2002?) is unemployed, and they said cut the unemployment benefits drastically, take away pension funds, cut the education budgets. Now if you cut the economy in the middle of a recession (created by the IMF), you absolutely demolish the nation.

You don't start cutting the budget in a recession, you start spending money to stimulate the economy. You don't raise taxes, you cut them.

But they tell these countries you've got to cut, and cut, and cut. And why, according to the inside documents, it's so you can make payments to foreign banks - the foreign banks are collecting 21% to 70% interest. This is loan-sharking.

If fact, it was so bad that they required Argentina to get rid of the laws against loan-sharking because any bank would be a loan-shark under Argentine law.

Step 3 and Step 4

Then they open up the borders for trade, that's the new opium wars.

They destroy an economy so that it can not produce anything, and then open the borders to sell their own goods. They force nations to pay horrendous amounts for things like drugs - legal drugs. That's how you end up with an illegal drug trade.

What's there left to survive on except sell us smack and crack. And so, drive the whole world down, blow out their economies and then buy the rest of it up for pennies on the dollar.

What's Step 4 of the IMF/World Bank Plan? In Step 4, they take apart of the government by the coup d'état and they install their own corporate government.

In Venezuela where they have an elected president of the government, the IMF has announced that they would support a transition government if the president was removed.

They are not saying that they are going to get involved in politics - they would just support a transition government. What that effectively is saying, we will pay for the coup d'état, if the military overthrows the current president, because the current president of Venezuela has said NO to the IMF.

He told those guys to go packing. They brought their teams in and said you have to do this and that. And he said, I don't have to do anything. He said what I'm going to do is double the taxes on oil corporations because we have a whole lot of oil in Venezuela. And I'm going to double the taxes on oil corporations and then I will have all the money I need for social programs and the government - and we will be a very rich nation.

Well, as soon as he did that, they started fomenting trouble with the military and watch this because the President of Venezuela will be out of office in three months or shot dead.

They are not going to allow him to raise taxes (2002) on the oil companies...

Egilsstaðir, 07.02.2019  Jónas Gunnlaugsson 

000

Egilsstaðir, 13.10.2021