Sá sem ræður orkulindunum ræður orkuverðinu.

Við höfum selt jarðvarma orkuna til almennings á kostnaðarverði,

af því að við áttum orkulindirnar sjálfir

Sá sem ræður orkulindunum ræður orkuverðinu.

Ef einkaaðilar eiga orkulindirnar, verður orkan seld á heimsmarkaðs verði.

Jarðhita orkusvæði er mun verðmætara en olíulindir.

Olíulindir tæmast, en í jarðhita svæðinu borar þú dýpra,

og dælir vatni niður, og getur haldið áfram nýtingunni.

Þegar hlutabréf eru seld, er miðað við undirliggjandi verðmæti,

á heimsmarkaðsverði.

Þá verður að selja orkuna á heimsmarkaðsverði líka.

Þá er spurning hvort við getum rekið sundstaðina,

ef við verðum að greiða olíu verð fyrir orkuna.

Það þarf að koma í veg fyrir að sveitastjórnir geti

selt jarðhita orkulindirnar.

Þær þurfa að vera í almanna eigu, og ekki hægt að leigja,

selja eða taka þær upp í skuld.

Venjan er að sveitarstjórnum er lánað til að byggja íþróttahús, skóla, leikskóla,

bara nefndu það og síðan er mjólkurkýrnar (orkulindirnar)

seldar upp í skuldina.

Þetta er venjubundin aðferð til að ná í verðmæti frá sveitarfélögum eða ríkinu,

nú í kreppunni, (hugarkreppunni), og áður.

Sá sem kaupir, lætur fyrirtækið greiða kaupverðið,

síðan greiða jarðhita-orkunotendur upphæðina

á 5 árum og svo alltaf á 5 ára fresti.

Við erum ekki á móti einkarekstri, en við viljum halda stjórnunarrétti,

ígildi eignarréttar á landinu, vatninu, orkunni, fiskinum, olíunni,

það er auðlindunum.

Ef til vill er ekki svo vitlaust að þjóðin leysi til sín auðlindir, með mínus skatti,

á 10 til 15 ára fresti, og endur skoði nýtinguna að bestu manna yfirsýn.

Þeir sem væru að nýta réttinn, á hverjum tíma, yrðu að hafa forgang.

Hér er hætt við að verðið verði sprengt upp

og því best að við eigum allt saman.

Við höfum selt jarðvarma orkuna til almennings á kostnaðarverði,

af því að við áttum orkulindirnar sjálfir